Historia
Dzieje parafii sięgają początku XX wieku, kiedy to w 1906 r. ks. Kuboth - proboszcz miechowickiej parafii św. Krzyża - przedstawił ks. kard. Georgowi Koppowi dane dotyczące wzrostu liczby mieszkańców Rokitnicy i konieczności budowy kościoła. Kardynał z dniem 7 września 1906 r. wydał dekret, na mocy którego ustanowił tzw. kurację, czyli placówkę, która nigdy nie była parafią, ani kościołem klasztornym, nie posiadała określonych dochodów, najczęściej ustanowiona przy kościele lub kaplicy publicznej w miejscowości odległej od kościoła parafialnego.
Pierwszym kuratusem został ks. Józef Matula, który założył księgi metrykalne chrztów, ślubów i zmarłych. 30 września 1907 r. otrzymał zgodę na erygowanie cmentarza w Rokitnicy. Do tego czasu wiernych chowano w Miechowicach i Wieszowej. W tym okresie powstały też grupy parafialne: III Zakon św. Franciszka, Kongregacja Mariańska, Bractwo Dzieciątka Jezus oraz Żywy Różaniec.
Ks. Matula znalazł dwunastomorgową parcelę na budowę kościoła. Prac budowlanych nie udało mu się rozpocząć ze względu na pogarszający się stan zdrowia. 2 grudnia 1908 r. został przeniesiony do innej parafii.
Następcą został ks. Ernest Lange, który od samego początku podjął bardzo energiczne starania, by jak najprędzej sfinalizować budowę nowego kościoła.